Nieznana wyspa

Torak

Nie radziłbym,on jeśli chce mogłby cię w tej chwili zabić,podpalić lub tym podobne-powiedział z poważną miną.Poprawił bandaż aby nie spadł,mial od teraz bardzo wyczulony węch i słuch.Z drzewa zaczął spadać liść,bardzo powoli i jak dla każdego bez żadnego dźwięku,kiedy był już tuż tuż wilkołak przedziurawił liścia który został mu na pazurze.

Neklisa

- Nie boje się ich. - powiedziała Neklisa. Ona się nie przejmowała śmiercią. Śmierć zazwyczaj jest bolesna, ale zdarzają się inne przypadki. - Jak spotkam tego pseudo demona to mu kończyny powyrywam.

Torak

Ta napewno,nawet 10 metrowemu?Co ma mały palec jak ja?-spytał a lewe oko prześwitywało teraz przez bandaż ze wściekłości.

Neklisa

- Od czego ma się moc. - powiedziała i uśmiechnęła się. Po chwili ziewnęła i spojrzała na nich. Nie bała się tego demona, nie wiadomo jaki był by duży.

Torak

Wilkołak machnał łapą z zrezygnowaniem,złapał jedną łapą gałęzi wyżej a tylnymi lapami odepchnął się od gałęzi na której siedział.Po sekundzie siedział 4 metry nad nimi gwiżdząc i wystukując jakąś piosenkę.

Neklisa

Neklisa jakoś teraz była bardziej wesoła, mimo wszystkich zdarzeń. Uśmiechnęła się pod nosem i po chwili zapytała. - Kiedy Testament zamierza się obudzić? - Po chwili zobaczyła małe jeziorko. Wstała i odbiła się od gałęzi. Po chwili zanurkowała w wodzie. - Woda jest bardzo przyjemna, chodźcie. - powiedziała.

Torak

Wilkołak spojrzał na Neklise-Ja podziękuje-powiedział i machnął łapą w strone jeziorka,przeciagnął sie po czym spojrzał na Testamenta,ciekawiło go kiedy ten śpioch sie obudzi.

Neklisa

- Nie to nie twoja strata. - powiedziała i zanurkowała. Po chwili Wyłoniła się i wyszła na brzeg. Po chwili ziewnęła i usiadła pod drzewem. - Co porobimy? - zapytała.

Torak

Wilkołakowi nudziło się,spojrzał na Neklise-Nie mam pojęcia-mruknął po czym spojrzał na jakby zachipnotyzowaną Dizzy,wyjął Saksę i odrkroił ponownie kawał drewna z pnia drzewa.Zaczął żeźbić,ciekawiło go co tym razem wyżeźbi no bo w końcu miał bandaż na oczach.

Dizzy

Otrząsnęłam się z rozmyślań i spojrzałam na Toraka później na Neklisę.
-Nie wiem kiedy Testament się obudzi.-Powiedziałam z delikatnym westchnieniem. Spojrzałam smutno na Toraka. Mój gniew "wyparował". Zeskoczyłam z drzewa i usiadłam koło mego ukochanego. Odgarnęłam mu włosy z twarzy.

Torak

Wilkołak wyczuł gdy ta spojrzałą na niego więc ten uśmiechnął się do niej szczerze.
Z tupotem zeskoczył na ziemie,gdyby tylko mial zdolność uzdrawiania to by było co innego,no ale cóż.Ale zaraz!!Przecie on potrafi ożywiać swoje żeźby.Przestał żeźbić,wyrzucił to co niedokończone,odkroił kawałeczek drewna z pnia i zaczął żeźbić ponownie.Kiedy skończył w łapie miał drewniane wilcze oko,westchnął. Wilkołak obrócil sie plecami do wszystkich po czym zaczął sobie wciskać oko tam gdzie go nie miał,troche krwi skapało na ziemie.Po chwili podszedł do wody,obmył cały pysk,po krwi nie było śladu.Zrobił skąplikowane ruchy łapami po czym skupil się-Ass Karriba Esso!!-głośno powiedział.Zamknął powieke i spróbował spojrzeć lewym okiem.Jest!! Moc zadzialała.Teraz Torak ma dwoje działa jacych ocu tylko że lewe drewniane i prawe zykłe.

Dizzy

Spojrzałam na brata. Zachowywał się trochę dziwnie. Nawet bardzo dziwnie. Gdy tylko wymówił jakieś słowa głośno, wstałam i zrobiłam jeden krok do przodu.
-Torak... Czy wszystko w porządku?-Spytałam. Spojrzałam przez ramię na Testamenta. Jeszcze śpi...-pomyślałam. Znowuż spojrzałam na brata oczekując jakiejś odpowiedzi.

Neklisa

Neklisa spojrzała na Dizzy i Toraka. Torak nic ci się nie stało? - zapytała. Była zdziwiona zachowaniem wilkołaka, ale co można porazić? Nic. Neklisa wstała i podeszła bliżej.

Testament

Nic nie widziałem... Wokół mnie była ciemność. Ta czerń przygniatała mnie. Przez nią nie mogłem oddychać. Lecz nagle usłyszałem ten najwspanialszy głos na świecie. Dizzy...-pomyślałem.-Nie płacz...-kolejna myśl przemknęła mi przez głowę. Nie chciałem by Ona przeze mnie płakała. Dla Niej chciałem jak najszybciej "wypłynąć" z tej ciemności. Lecz nagle poczułem coś bardzo dziwnego... ostrego... bolało mnie... Nie pamiętam czy krzyczałem... Pamiętam tylko palący ból w mych żebrach. Czerń nagle zmieniła się w czerwień. Przez chwilę widziałem kogoś nad sobą. Lecz znowuż wpadłem w tę okropną czerń. Od czasu do czasu słyszałem jakieś rozmowy... W tym słyszałem ukochany głos Dizzy... Po kolejnej wieczności czerń przeszła w szarość... Teraz czułem wszystkie mięśnie, które mnie bolały. Spróbowałem otworzyć oczy... Nie udało mi się... Spróbowałem kolejny raz... Udało mi się... Ujrzałem jasność... Oślepiła mnie!! Musiałem od razu zamknąć oczy. Teraz tak bardzo tęskniłem za ciemnością... Delikatnie uchyliłem powieki. Ujrzałem nad sobą... drzewa... Drzewa? Zdziwiło mnie to. Wziąłem głębszy wdech, lecz nagle przeszył mnie ból... Jęknąłem. Zacząłem płytko oddychać, by nie nadwyrężać mięśni.

Dizzy

Stałam i patrzyłam na Toraka, póki Testament nie jęknął. Spojrzałam na niego. Od razu zauważyłam, że inaczej oddycha. Podbiegłam do niego i ukucnęłam koło.
-Testament...-szepnęłam. Dotknęłam jego twarzy.-Już wszystko w porządku.-Powiedziałam do niego.